t/m 1 Aug. Dít was NIET de bedoeling!!

Lieve mensen die ons volgen .

In onze laatste blog ben ik geëindigd met mijn nieuwsgierigheid naar het volgende plekje waar we naar toe zullen varen ..

Het is De Ossehoek geworden !  Waar we zaterdag in de loop van de ochtend aankomen.

Ik neem een kijkje op de steiger.. Prachtig hier 😻

Ik wacht geduldig ....

tot ik van de baas wat krijg😻

Dan is het tijd om te relaxen 

Zondag!

Mijn gezonde nieuwsgierigheid heeft er op zondagochtend voor gezorgd dat ik op dit prachtige eiland wat verder op onderzoek ben uitgegaan.

Voorzichtig ben ik de steiger afgelopen. Het zandpad over de bosjes in . Steeds verder , links, rechts....hier een kijkje, daar een kijkje...

Jullie begrijpen het al ...ik loop veel te ver ...waar was het ook al weer??? 

Ik geloof dat ik verdwaald ben ?!!

Ik kom helemaal aan de andere kant van het eiland terecht en weet de weg niet meer terug 🙀🙀

Ik ben helemaal de kluts kwijt en  verstop me in de struiken...

s Middags zie ik Jannie lopen ze is me aan het zoeken ... zij ziet mij ook lopen. Helaas durf ik me in een vreemde omgeving niet te laten pakken ....had ik dat maar wél gedaan.😿

Ik kruip in de dichte struiken terug waar niemand me kan zien . Er lopen hier ook mensen met honden ...🙀 Ik durf echt niet te voorschijn te komen !!

Het word nacht....ik heb  honger en dorst... ik kan niet drinken want  het water hier is vreselijk zout ...bleee , vies hoor !! 

Ik weet de weg echt niet terug 🙀

Ook de volgende dag,  maandag wordt het er niet beter op....

Ik houd me de hele dag maar wat in de struiken schuil....en probeer soms toch nog de boot te vinden als de kust veilig is ...

Met mijn laatste klachten probeer ik nog een andere richting...het is dan al bijna donker . Dan komen er mensen aan .... ik heb niet meer de kracht om weg te kruipen en als ze me zien komen ze naar me toe en tillen me op .

Lieve mensen zijn het , die me mee naar hun boot nemen ... in een reiskorfje zetten en alle moeite doen om te weten te komen op welke boot ik woon.

Ze horen van hun buurboot dat in de andere haven op het eiland verschillende mensen zijn die het telefoonnummer hebben gekregen  van mensen die een kat kwijt zijn ...

Bijna het hele eiland weet van mijn verdwijning....

Zo komt het dat Jannie en Pieter om 23.00 uur nog een telefoontje krijgen dat ik gevonden ben.....

Ze weten niét wat ze horen !!!  Hadden niet meer verwacht dat ze me nog weer terug zouden zien....dachten echt dat ze me hier achter moesten laten 🙀🙀 

Daar wil ik niet eens over nadenken !!

Zo snel mogelijk lopen ze naar die boot toe om mij op te halen....

Wát zijn ze blij dat ze mij weer zien . Jannie is in tranen, zo blij !

Ik ben ook heel blij weer terug te zijn en  weer in mijn eigen boot te kunnen liggen bij mijn eigen 'bemanning'😻

Want ....oooo, oooo,  ik ben totaal uitgeput ,kan niet meer op mijn zeepootjes staan . Ben uitgedroogd en in shock.... ik lig te drinken, kan m'n kopje niet omhoog houden en eten hoef ik absoluut niet .

Daarom geef ik nu mijn taak om jullie van onze reis op de hoogte te houden aan Jannie over .

IK KÁN NIET MEER !😿😿🙀

LIEFS FINDUS