1- 7 Helaas, geen kaasmarkt in Alkmaar ....

Vandaag 1 Juli wordt ik om 7.00 uur wakker en zie  tot mijn verbazing dat de deur al open is...

Daar maak ik dankbaar gebruik van. Ik maak mijn ochtendwandeling met uitgebreide rek oefeningen mooi op de steiger , alle ruimte, de hele steiger voor mij alleen .

Niet lang daarna komt de kapitein voor de dag gewapend met emmer en bezem ...... soooo, ik zal je vertellen er word lustig oplos geschrobd. 

Volgens mij is dit zijn nieuwe ochtend gymnastiek 😉

Voor , achter , boven .... nou ja, NIET onder natuurlijk, dat wordt een beetje lastig...maar zelf de zonnepanelen krijgen een beurt !!!

Dan is het tijd voor de routebespreking in een onderonsje tussen kapitein en scheepskat ....

Ja, ja ...is best ...lijkt me een goed plan , prima route ...gaan we doen , helemaal mee eens , kapitein !!!

Zo verlaten we mijn ' vrijheidssteiger' , zo heb ik um genoemd  , heerlijk m'n eigen kattegang gaan , super !

We varen richting Alkmaar waar we naar de Kaasmarkt zullen gaan ( niks op tegen , lekker KAAS !!!!)  Maar ergens onderweg wordt het plan overboord gegooid want de kaasmarkt is alleen 's morgens , helaas .

We krijgen weer een sluis met een verval van 10 cm , gelukkig , een pak van m'n kattehart want nu durf ik zelfs te kijken , ik zit er met kop en oren bij ...

Dit gaat mooi !!!!

Maar als ik even later een bootje zie waarin je je leven niet zeker bent en waar je dan ook nog met z'n achten vrijwillig in gaat zitten , draai ik me snel om .... daar wordt ik nou écht zeeziek van ...

We naderen Alkmaar , jammer maar we  varen door.... ( helaas,  geen kaas )

richting Alkmaardermeer....

richting Zaanstreek ...

We meren af in Wormerveer , bij het bankje....

Het bankje blijkt een bijzonder bankje te zijn maar dat zal Jannie na mijn verhaal zelf vertellen want dat bréékt mijn kattehart ... Dat kan ik allemaal niet zo goed onder woorden brengen hoor .

Wij meren af in Wormerveer aan een prachtige kade  aan de Zaan.

Pieter en  Jannie nemen even later de fiets en komen met wat lekkers thuis .

Ik moet weer in mijn tuig , want we liggen aan een drukke winkelstraat en dat is pas écht levensbedreigend voor mij als struiner.

Vanaf mijn veilige plek laat ik alles aan me voorbij gaan ( letterlijk en figuurlijk)

De avond valt en ik zou zeggen :

Oant moarn ( tot morgen ).

O ja , Jannie verteld nu over het bankje. Luister nog even goed .

HET BANKJE 

Lieve allemaal, ik vindt het bijzonder en wil dit graag met jullie delen...

We komen aanvaren en ik zeg tegen Pieter dat ik graag bij het bankje wil liggen . Prima. 

Op het bankje zit een plaatje met inscriptie. Ik sla er geen acht op. Op de namiddag als wij op het achterdek zitten en onze koffie met lekkers nemen gaan er twee mensen met een ijsje op het bankje zitten . Hij neemt een foto van haar en ze wijzen naar het plaatje op het bankje 

Ik stel voor om hen beide op de kiek te zetten ... graag... 

Zo raak ik met hen in gesprek :

Het BANKJE blijkt vanochtend net geplaatst te zijn .... voor en door Bebbie. Debbie is 40 jaar en is ziek en zal niet lang meer leven , ze mocht een laatste wens doen en wenste zich dit bankje als herinnering en troost voor de geliefden die ze achter zal laten ..

Het ontroerd me . Zeker als ik hoor hoe Debbie in het leven staat. Krachtig, positief en vol geweldige ideeën.  

Deb ,ik wens je alle kracht en moois voor elke dag die je nog met je geliefden mag beleven .

Groet van de bemanning van de Nefertari. 

Pieter , Jannie en Findus de scheepskat.

Samen met Findus zeg ik :

Oant moarn .

Weltrusten 

PS zooo mooi is het hier nu  :